Schrijfwedstrijd

Boekje open over eenzaamheid

“Als je er niet over praat, dan is het er niet.”

Eenzaamheid is een onderwerp waar een groot taboe op rust. Mensen geven niet gemakkelijk toe dat ze eenzaam zijn. De landelijke Week van de Eenzaamheid wil dit taboe doorbreken. De eerste stap is het gesprek op gang brengen.

Vanuit deze gedachte – en in nauwe samenhang met mijn huidige expositie Emotie in Eendvoud – is de schrijfwedstrijd Boekje open over eenzaamheid ontstaan. In dit digitale boekje lees je alle prachtig oprechte verhalen en gedichten die ik mocht ontvangen. De gedichten zijn onderverdeeld in vier categorieën. Verhalen en gedichten gebaseerd op de drie kunstwerken hiernaast of vrije inzendingen. Dank aan alle schrijvers die voor deze bundel hun gevoelens en gedachten over eenzaamheid in woorden wilden vangen.

Alle namen van de inzenders zijn bekend bij Erica de Winter.

Het badwater was precies op de juiste temperatuur. De warme damp omhulde hem als een zachte deken, terwijl hij met halfgesloten ogen naar de klok aan de muur keek. De seconden tikten traag voorbij, alsof de tijd zelf was opgelost in het warme water.

Rondom hem dreven tientallen badeendjes, hun gele lichamen dobberend op het oppervlak. Ze leken hem te observeren, stil en aandachtig, terwijl hij zijn gedachten probeerde te laten verdwijnen in het ritme van de klok. Tik. Tak. Tik. Tak.

Hij had ze niet zelf in het bad gelegd. De eendjes waren gewoon opeens overal. Eerst één, toen twee, en voor hij het wist, had het hele bad zich gevuld met deze kleine, onbeweeglijke metgezellen. Hun zwarte ogen staarden hem aan, leeg maar toch aanwezig.

De man zuchtte. Nog drie minuten tot het volgende uur. Hij wist niet eens waarom hij nog naar de klok keek. De tijd leek al eeuwenlang hetzelfde te zijn. Misschien hoopte hij dat, zodra de grote wijzer eindelijk een volledige ronde had gemaakt, iets zou veranderen. Misschien zouden de eendjes verdwijnen. Of misschien zou hij zelf oplossen in het water, samen met de minuten die langzaam wegtikten.

De klok tikte verder, onverminderd en onverschillig. En de eendjes dreven, eeuwig in stilte.