Eenzaamheid
wat voel, denk en herken je.
Eenzaamheid
Alleen sta ik ’s avonds
op het stille strand
op blote voeten te woelen
door vele korreltjes zand
kijk naar de horizon
vele kilometers over zee
tranen rollen over mijn wangen
voel mij ver van tevree
zie badeendjes wazig door mijn
tranen in zee voorbij zwemmen
stil door eenzaamheid
hoor geen stemmen
alleen komen te staan
doet enorm veel pijn
konden de mensen van voorheen
maar bij mij zijn
Zo zit ik ondertussen te denken
hoe het leven verder zou gaan
de strijd van eenzaamheid
kan toch niemand aan
eenzaamheid zie je steeds vaker
om je heen
voor deze mensen zeer verdrietig
bekenden ga er gewoon weer heen
de persoon is niet veranderd
is hetzelfde gebleven
diegene heeft veel verdriet en pijn
je kan toch net als vanouds
met elkaar door leven.
