Chiang Mai en de magie van Elephant Parade Land

Tijdens ons verblijf in Chiang Mai hebben we een bijzonder inspirerende plek bezocht: Elephant Parade Land. Dit is dé fabriek waar de iconische, met de hand beschilderde olifantjes worden gemaakt. Vanaf het moment dat we de drempel overstapten, werden we omringd door kunst, vakmanschap en een diepe liefde voor olifanten.

We kregen een uitgebreide rondleiding van Jeanette Woelinga (enthousiaste algemeen directeur Azië en Midden Oosten). Haar passie voor het project was aanstekelijk. Ze nam ons mee in het hele proces: van het eerste ontwerp tot het beschilderen en zorgvuldig inpakken van de kunstwerken. Elk beeldje is uniek en draagt bij aan de bescherming van Aziatische olifanten. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel zorg en aandacht er in elk exemplaar wordt gestoken. We mochten echt alles zien en overal foto’s van maken.

Wat deze ervaring nog specialer maakte, was dat we zelf een olifantje gingen beschilderen. Terwijl we onze eigen ontwerpen op de kleine olifantjes schilderen, voelden we ons verbonden met het grotere doel van Elephant Parade: bewustwording creëren en bijdragen aan het welzijn van olifanten.

Na ons bezoek verlieten we Elephant Parade Land met een hoofd vol inspiratie en een hart vol bewondering. Elephant Parade Land is niet zomaar een fabriek; het is een plek waar kunst en natuurbehoud hand in hand gaan. Voor iedereen die Chiang Mai bezoekt en iets unieks wil ervaren, is een bezoek aan deze bijzondere plek een absolute aanrader!

Hoe het allemaal begon
Elephant Parade werd in 2006 opgericht door vader en zoon Marc en Mike Spits. Tijdens een vakantie in Thailand ontmoette Marc een babyolifant genaamd Mosha, die tragisch genoeg een deel van haar been was verloren nadat ze op een landmijn was gestapt. Deze ingrijpende ervaring inspireerde Marc en Mike om Elephant Parade op te richten, een sociale onderneming die zich richt op het behoud van olifanten.

“We wilden Mosha helpen en iets structureels creëren dat op de lange termijn winstgevend zou zijn. Dit is de enige manier waarop we de olifant een duurzame toekomst kunnen bieden.”

De eerste tentoonstelling van Elephant Parade, een grootschalig project voor het behoud van olifanten, werd in 2007 in Rotterdam geopend. Friends of the Asian Elephant Hospital, Mosha’s thuisbasis in Lampang, Thailand, was de eerste begunstigde van de fondsen die door Elephant Parade werden gegenereerd en ontvangt nog steeds voortdurende steun voor Mosha’s verzorging.

Over Mosha
Mosha, een jonge olifant, raakte tragisch gewond door een landmijn bij de grens met Birma toen ze pas zeven maanden oud was. Deze catastrofale gebeurtenis resulteerde in het verlies van haar been onder de knie, wat een aanzienlijke belasting op haar resterende ledematen en ruggengraat veroorzaakte naarmate ze groeide.

Opmerkelijk genoeg werd Mosha de eerste olifant ter wereld die een prothese kreeg en deze ook daadwerkelijk kon gebruiken.

Elk jaar, terwijl ze blijft groeien, heeft Mosha nieuwe fittingen nodig voor haar prothese, wat aanzienlijke inspanning en innovatie in olifanten- en diergeneeskunde vereist. Mosha verblijft nu permanent in het FAE Elephant Hospital vanwege haar behoeften.

Deel dit verhaal, kies je platform!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Creativiteit als medicijn

Hoe ik mijn hersenen herstelde met kunst Heb je ooit het gevoel gehad dat je vastzat? Dat je geen inspiratie of motivatie had om iets nieuws te proberen? Dat je dacht dat je niet creatief was? Dat is precies hoe ik me voelde voordat ik een herseninfarct kreeg.Ja, je leest

De gemaskerde emotie

Een diepgaande blik op verborgen gevoelens ‘De Gemaskerde Emotie’ is een zwart-wit digitaal kunstwerk dat direct je aandacht trekt en je nieuwsgierigheid prikkelt. Het kunstwerk, gecreëerd door Erica de Winter, toont een hoofd bedekt met drie badeenden. Deze badeenden verbergen het gezicht, wat normaal gesproken de emoties van een persoon

De rol van kunst in een pandemie

Tijdens de pandemie is er angst, hulpeloosheid, hoop, isolement, frustratie en nog veel meer!Kunst heeft het afgelopen half jaar laag op mijn prioriteitenlijstje gestaan. Ik werd niet echt geïnspireerd om te creëren. Wat een ellende gebeurde er toch allemaal. Gelukkig is er in mijn naaste omgeving niemand overleden aan Covid19. En