Schrijfwedstrijd
Boekje open over eenzaamheid
“Als je er niet over praat, dan is het er niet.”
Eenzaamheid is een onderwerp waar een groot taboe op rust. Mensen geven niet gemakkelijk toe dat ze eenzaam zijn. De landelijke Week van de Eenzaamheid wil dit taboe doorbreken. De eerste stap is het gesprek op gang brengen.
Vanuit deze gedachte – en in nauwe samenhang met mijn huidige expositie Emotie in Eendvoud – is de schrijfwedstrijd Boekje open over eenzaamheid ontstaan. In dit digitale boekje lees je alle prachtig oprechte verhalen en gedichten die ik mocht ontvangen. De gedichten zijn onderverdeeld in vier categorieën. Verhalen en gedichten gebaseerd op de drie kunstwerken hiernaast of vrije inzendingen. Dank aan alle schrijvers die voor deze bundel hun gevoelens en gedachten over eenzaamheid in woorden wilden vangen.
Alle namen van de inzenders zijn bekend bij Erica de Winter.
Pegeltje en Tegeltje
Er was eens een egeltje dat Pegeltje heette. Ze was geboren in een tuin vol blaadjes waar je goed verstoppertje kon spelen. Pappa en mamma zorgden goed voor haar. Ze was roze en helemaal kaal, maar na een paar weken voelde Pegeltje harde haartjes, die stekeltjes werden. Dat vond ze niet fijn want ze bleef overal achter haken en ze kon niet meer geaaid worden.
Haar moeder leerde haar eten zoeken en ze vond kevers en naaktslakken het lekkerst. Maar wat wil het geval: het overtrof haar stoutste verwachting, Pegeltje werd vriendjes met de naaktslak, die Tegeltje heette omdat hij zo lekker glad was. Wat waren ze blij, ze speelden tot heel laat want ieder spel duurde zoooo langggg … Vaak hadden ze de slappe lach waarbij Tegeltje ging slijmen, dat werd een glijbaan voor Pegeltje.
Maar in een nacht gebeurde er iets vreselijks. De buurman liep van de keuken naar de schuur om oud papier op te ruimen en gleed uit over Tegeltje … Buurman had een klein stekelig beestje weg zien schieten onder de blaadjes. Hij vond het zo naar dat Pegeltje van hem schrok, dat hij een egelhuisje ging bouwen. Pegeltje wist niet wat zij met haar verdriet moest doen, ze wilde niet meer eten, stekeltjes vielen uit. Wat was ze alleen zonder haar grote vriend Tegeltje, de glans was overal vanaf, nachten waren zo lang …
Maar na een paar nachten ging ze met lange stekels weer naar de tuin van de buurman, en … ze botste tegen iets aan. Voorzichtig gluurde Pegeltje naar binnen en er zat een bolletje op haar te wachten, Pegeltje werd warm van binnen. Ze had een nieuw vriendje. Kegeltje, en ze leefden nog lang en stekelig.
